Een kopje koffie

‘Bel ik wel gelegen? Uw advertentie ligt al maanden uitgeprint in mijn kast, ik zou graag eens een kopje koffie met u drinken en persoonlijk kennismaken.’ Een aardige meneer aan de telefoon. ‘Ik ben gezond hoor, er is niets aan de hand, maar op mijn leeftijd weet je het nooit en dan kun je maar beter voorbereid zijn’. Daar ben ik het uiteraard mee eens.

Afgelopen weken heb ik verschillende gesprekken mogen voeren. Voor sommige mensen is het een informatief gesprek, gewoon om eens te weten wat er allemaal mogelijk is op het gebied van uitvaarten. Vaak ook om inzicht te krijgen in de te verwachten kosten en wat de eventueel afgesloten verzekeringen wel en niet dekken.

Intens zijn de gesprekken met mensen die wéten dat ze binnenkort gaan overlijden.

Zo was ik onlangs bij een nog jonge vrouw, iemand die middenin het leven staat en er volop van geniet en dan ineens die mokerslag. Uitgezaaide kanker, niets meer aan te doen. Ik vind het dapper dat zij die wetenschap letterlijk aanpakt om persoonlijke keuzes te maken en te bespreken. Wat een mooie en bijzondere middag, wat een fijn en liefdevol echtpaar.

Of dat mooie stel, waarvan de ene partner uitzichtloos lijdt en waarvoor euthanasie in werking wordt gezet. Het stemt me dankbaar dat ik dan een stukje rust en duidelijkheid mag brengen in de aanloop naar dit moeilijke moment door de mogelijkheden rond de uitvaart te bespreken.

En dan die meneer die mijn advertentie al zolang in de kast had liggen. We beginnen over koetjes en kalfjes, maar als de koffie is ingeschonken komt hij ter zake. Hij heeft niet echt warme herinneringen aan de uitvaart van zijn vrouw. Niet dat hij het er in die tijd niet mee eens was, het is al een aantal jaar geleden, maar hij wil toch graag dat zijn eigen uitvaart anders gaat. Er mag vooral tijd en aandacht zijn voor de genodigden op de dag van zijn uitvaart. De mogelijkheid om in alle rust met elkaar te praten. Dat heeft hij gemist bij de uitvaart van z’n vrouw. Het is een wens die eenvoudig vervuld kan worden. Die wetenschap geeft hem rust.

We nemen afscheid met een ferme handdruk. Het is misschien geen ‘tot ziens’ maar het is een fijne persoonlijke kennismaking en zo’n kopje koffie levert altijd mooie gesprekken op.

Ook een vrijblijvend gesprek? Dat kost niks, alleen een kopje koffie en die drink ik zwart.