Verhalen die blijven leven
Mensen die mij al langer volgen, of mensen die mij al wat langer kennen, weten dat ik uit de reiswereld kom. Als jong meisje eerst op kantoor, achter de schermen, maar al heel snel mocht ik zelf op reis en heb ik grote delen van Europa gezien in verschillende functies. Als chauffeur/reisleidster mocht ik dan onderweg ook vertellen over de bezienswaardigheden. Verhalen vertellen.
Prachtige reizen heb ik mogen maken en wie veel reist, kan veel verhalen. Alleen, in die tijd schreef ik nog niet zoveel. Ik had een heel boek met verhalen kunnen schrijven over al die reiservaringen. Herinneringen, mooie verhalen, die ik nog steeds graag vertel en die op die manier ook levendig blijven.
Sinds ik werkzaam ben in de uitvaart, vertrouw ik veel toe aan papier. Gedachten, quotes, columns die gepubliceerd worden in de krant en op mijn website, maar ook verhalen, levensverhalen van mensen. Ik heb mogen ontdekken dat ik dat kan en dat ik daarmee een waardevolle bijdrage kan leveren aan een uitvaart. Verhalen blijven leven.
Verhalen, verteld door de nabestaanden, nadat iemand is overleden. In de meeste families worden er in de week van de uitvaart veel herinneringen gedeeld, wordt er veel gepraat, veel gehuild én veel gelachen. Een intense week van samenzijn.
Soms wordt het levensverhaal verteld door de persoon zelf, iemand die weet, beseft, dat het einde van het leven nabij is. Dat zijn vaak prachtige gesprekken waarin iemand zelf zijn/haar herinneringen deelt, vertelt hoe het leven is geleefd en ervaren én waarbij hij/zij vaak nog wijze levenslessen meegeeft.
Het schrijven, het verwoorden van die verhalen, dat vind ik één van de mooiste kanten van het begeleiden van een uitvaart. De ceremonie voorbereiden, de rode draad vinden, het levensverhaal op papier zetten en uiteindelijk het spreken tijdens de uitvaart.
Het geeft een dankbaar en voldaan gevoel, als de nabestaanden hun dierbare, hun geliefde, herkennen in de verhalen en herinneringen, die op de dag van de uitvaart worden gedeeld met alle aanwezigen.
Wanneer alles met aandacht, liefde en zorg is voorbereid, is die dag van de uitvaart de afronding van een bijzondere, vaak toch ook mooie week. Een dag, waar je misschien tegenop ziet, maar waar je vaak ook met voldoening op terug kijkt.
Een dag waarop de verhalen mogen worden verteld en gedeeld. Verhalen, die blijven leven.